Ayrı kaldığımız günlerde Toprağımı ne kadar çok özledim anlatamam. Elimde resmiyle hasret gidermeye çalıştım. Annemleri arayıp uyudu mu, uyandı mı, huzursuzlandı mı diye sorup durdum. Sağ olsunlar anneannesi, dedesi ve teyzesi biz yokken ona çok iyi baktılar. Sadece Can kuzusu oğlumu biraz kızdırmış:) Ama aşağıda göreceğiniz gibi oğlum yine de onu sevmekten vazgeçmemiş.Tabii Can'ın emziğini almayı ihmal etmemiş her zamanki gibi:)
Küçücük bebekle, hatta 3-4 çocukla tatile gelen yabancı aileler gördük orada.Özellikle onları gördükçe oğlum da yanımda olsaydı dedim ama biz bile o kadar çok yorulduk ki o anlarda iyi ki Toprak yok dedim. Babası da çok özledi kuzusunu tabii. Teyzesinden gelen resimlere bakıp mutlu olduk oğlumuzu gördüğümüz için. Dönüş yolunda ne kadar mutlu ve heyecanlı olduğumu anlatamam:)
Tatile gitmeden günler önce Toprak'a gideceğimizi anlatmaya başlamıştık. Kendimi ve onu bu şekilde ayrılığa hazırlamaya çalıştım. Annem de ona bizim resimlerimizi gösterip, geleceğimizi anlatmış biz yokken. Yavrum sabahları her zamankinden erken uyanmış ve bir akşam zor uyumuş.
Bu kısa ayrılığın ardından oğlumuzun bizi görünce sevineceğini düşünüyorduk ama gerçekler hiç öyle olmadı. Özellikle ilk gün bize hiçbir tepki vermedi (en kötüsü bu sanırım), ikinci gün biraz gülmeye başladı ve çok şükür dün itibarıyla iyiyiz:)