Eve Girmeye Direnen Toprak

Her akşam iş çıkışı annemlere gidip Toprak'ı alıyorum. Ben gittiğim zaman eşyalarını toparlamaya başlıyor, gideceğimizi anlıyor. Aslında arabaya bineceği için seviniyor. Arabanın anahtarını istiyor, motor sesi çıkarıyor.Sonra arabaya biniyoruz. Dedesi onu koltuğuna bağlıyor. Radyo kapalı ise alkışlayarak hareketli bir şarkı istiyor. Eğlenceyi seviyor oğlum:) Şayet müzik biter de reklam başlarsa hemen yeni bir şarkı için tekrar alkışlıyor. Zaten çok kısa bir mesafe olduğu için bu arada eve gelmiş oluyoruz. Artık hamileliğimde son aylara yaklaştığım , oğlum da ağırlaştığı ve kış modunda kocaman olduğu için pek kucağımda taşıyamıyorum. Elinden tutup eve doğru yürümeye başlıyoruz. Apartmanın girişindeki kedilere bakıyoruz, bazen kedimize götürmek için yaprak topluyoruz. Apartmanın giriş kapısını anahtarla açıyoruz ve sonra çıkmamız gereken sadece 14 basamak var. Bu basamakları çıkınca eve ulaşacağız. Ama gelin görün ki oğlum apartmanın girişindeki alandan bir türlü ayrılmak istemiyor. Kapının iki yanındaki camlardan dışarı bakıyor, sağa sola koşuyor ve çok mutlu oluyor. Bir süre bekledikten sonra ben onu eve çıkması için ikna etmeye çalışıyorum. Bir yandan kıyamıyorum ama eve de girmemiz gerekiyor. Dün akşam yine böyle dakikalarca kapıda durduk. "Kedi bizi bekliyor onun yanına gidelim, lego oynayalım" gibi hiçbir teklifimi kabul etmedi. Aksine bana bakıp kahkahalar atmaya başladı, bakınız yukarıdaki resim:) Biraz daha bu şekilde vakit geçirdikten sonra eşim bizi apartmanın girişinde buldu. Dakikalardır oradan gitmek istemeyen zeytin gözlü oğlum babası ile merdivenleri koşa koşa çıkmaya başladı. Böylece bir eve girme macerası daha sona ermiş oldu:)